شهر اشکانی در دشت میناب هرمزگان کشف شد

 

گروهی از باستان شناسان ایران و انگلیس که مشغول مطالعه برخی محوطه های باستانی در دشت میناب بودند متوجه شهری به جای‌مانده از دوره اشکانی شدند.

    باستان‌شناسان ایرانی و انگلیسی، در بررسی‌های خود در دشت میناب هرمزگان، یک شهر اشکانی کشف کردند. این شهر تا‌کنون از دید باستان‌شناسان دور مانده بود.

    «علیرضا خسرو‌زاده» سرپرست ایرانی تیم مشترک باستان‌شناسان ایران و انگلیس گفت: «در بررسی‌هایی که روی دشت میناب انجام دادیم، به محوطه‌ای بسیار بزرگ و وسیع برخورد کردیم که شهری متعلق به دوره اشکانی است.»

    وی با اشاره به اینکه این محوطه تا‌کنون از دید باستان‌شناسانی که در این منطقه کار کرده بودند دور مانده بود،گفت: « هیات باستان‌شناسی ایران و انگلیس که قصد داشتند محوطه‌های باستانی در دشت میناب را که قبلا شناسایی شده بود، بازنگری کنند که تصادفا به این محوطه اشکانی برخورد کردند.

    به همین دلیل تا‌کنون هیچ گونه کار کاوش و حفاری روی این محوطه انجام نشده و باید مقدمات لازم را برای تعیین حریم و کاوش و حفاری این محوطه انجام داد.»

    در حال حاضر باستان‌شناسان مشغول مطالعه و بررسی‌های سطحی روی این شهر اشکانی هستند. به گفته خسرو‌زاده برنامه کاوش و پژوهش روی این محوطه باستانی به زودی به پژوهشکده باستان شناسی کشور ارایه می‌شود.

    در دهه‌های گذشته «ویلیامسون» باستان‌شناس انگلیسی نیز در جنوب ایران روی محوطه های پیش از تاریخی دشت میناب عملیات بررسی و شناسایی انجام داده بود. او در کتاب های خود به محوطه‌های باستانی دشت میناب اشاره کرده است و نتایج حاصل از شناسایی آنها را مورد بررسی قرار داد.

    در دور جدید کاوش و بررسی در دشت میناب دو تن از باستان‌شناسان انگلیسی از دانشگاه «دورهام» به دنبال بررسی اطلاعات داده شده در کتاب های «ویلیامسون» بودند. تیم باستان‌شناسی ایران و انگلیسی کار خود را از 17 فرودین ماه سال جاری آغاز کرده و با پایان فروردین ماه، به کار خود پایان دادند.

    سال گذشته هم باستان‌شناسان ایران در آخرین کاوش‌های خود در دشت میناب قدمت این دشت را به صد هزار سال تخمین زدند، که نشان می‌دهد این محوطه از دوران پیش از تاریخ و تا دوران اسلامی آثاری را در خود جای داده است.

    دشت میناب یکی از بزرگترین دشت‌های استان هرمزگان است که محوطه باستانی بسیار زیادی را در خود جای داده است. این محوطه بیش از صد هزار سال عمر دارد و انسان‌ها در دوره‌های باستانی و تاریخی متعددی روی این دشت زندگی کرده‌اند. قرار است گروه باستان‌شناس انگلیسی سال آینده نیز برای ادامه مطالعات مشترک به ایران سفر کنن

جهانی شدن، جهانی سازی و مهدویت

جهـانـی شدن ، جهـانـی سازی و مـهـدویـت

 

 

امـروزه، با واقعیتی به نام جهانی شدن (Globalitly) مواجهیم و لازم است 

رابطه‌ی آن را با موضوع مهدویت بررسی کنیم. جهانی‌شدن به معنای گسترش 

ارتباطات میان انسان‌ها و افزایش تأثیر  متقابل اقوام ، ملت‌ها و کشور‌ها بر یکدیگر

 است ؛ به گونه‌ای که کمتر اتفاقی در گوشه‌ای از عالم رخ می دهد که مردم دیگر 

سرزمین‌ها از آن بی‌خبر بمانند و حیات اجتماعی آنان از این اتفاق تأثیر نپذیرد.

پیدایش ابزارهای ارتباطی صوتی و تصویری و متنی مانند تلفن ثابت و سیار، رادیو، 

تلویزیون، مـاهواره، اینترنت از یک طرف و وسایل نقلیه‌ی جدید مانند اتومبیل، قطار 

و هواپیما از طرف دیگر، ارتباط میان انسان‌ها را در نقاط مختلف کره‌ی زمین چنان 

توسعه داده است که گویی مانند مردم یک دهکده با هم آشنایند.

از همین جاست که مفهوم «دهکده‌ی جهـانـی» ، (Global village) شکل 

گرفته است.

این یک واقعیت اجتماعی است که رخ داده است و اکنون ما در چنین جهانی زندگی 

می‌کنیم. با پدیدار شدن این واقعیت ، قدرت‌های بزرگ و سلطـه‌گـر بـرنامـه‌ریـزی 

کرده‌اند که فرهنگ ، اندیشه و آن شیوه زندگی را که خود می‌پسندند ، جهانی کرده 

و بر سایر مردم تحمیل کنند . این طرح و برنامه را جهانی سازی 

(Globalisation) می نامند.

برای رسیدن به این منظور، از امکانات بسیار پیچیده‌ی آشکار و پنهان کمک میگیرند. شبکه‌های بزرگ تلویزونی و رادیویی، ماهواره‌ها، شبکه‌های بسیار زیاد 

اینترنتی، فیلم‌های سینمایی، کتاب‌ها و نشریات، سازمان‌های گسترده اطلاعاتی و 

جاسوسی ابزار گسترش فرهنگ قدرت‌های بزرگ و به خصوص آمریکا هستند. 

پشتوانه‌ی این ابزار،  قدرت نظامی، سیاسی و اقتصادی آمریکاست که با ایجاد رعب 

و ترس یا وابستگی و تسلیم طلبی یا طمع ، زمینه را برای توسعه فرهنگ، اخلاق 

آداب و رسوم آمریکایی آماده می کنند؛ برای مثال، آمریکا پس از این که افغانستان 

و عراق را تصرف کرد ، ده‌ ها شبکه تلویزیونی به راه انداخت تا فرهنگ و اخلاق 

خود را بر مردم مسلمان این دو کشور تحمیل کند.

آنچه در این جا حـائـز اهمیت و نیازمند روشن بینی است، این است که بدانیم با 

توجه به قدرت گسترده و پیچیده‌ی ارتباطات، شیوه‌های مدرن تبلیغ، مهمترین ابزار 

یکسان‌سازی فرهنگی است. آن ها از یک طرف به شکلی بسیار غیر مستقیم و از 

زبان ملت‌ها شکاف میان نسل‌ها را چنان بزرگ می کند که نسل جدید احساس کند 

دیگر مانند نوع پوشش، سبک معماری، نوع غذا، شیوه های معاشرت و حتی ایدهآل‌ها  و آرمان‌های زندگی و به طور کلی شیوه‌ی زندگی خود را در زیباترین 

قالب‌های ممکن تبلیغی عرضه می کنند تا علاوه بر جلب نظر ملت ها، اندیشه‌ی 

آن‌ها را دنبـالـه‌رو خود سـازد.

در این جـا ذکاوت و زیرکـی ملت ما،  به خصوص نسل جـوان مـا، باید بیاید تا به 

جای پیوستن به جهانـی سازی تـحمـیـلـی، با تکیه بر کرامت و عزت خود و به 

قدرت ابتکار و خلاقیت و پیشه کردن بـردبـاری و صبـر، فرهنگ خود را تعالی 

بخشیم و در این رقابت جدی و سخت، مــوفــق بــاشــیــم...