بسم الله الرحمن الرحیم
مه چوک مینووم ،کارم گورجه کارین/
جعبه ی خالی اخرم به کارگرون اگم بیه /
کنکون تو جو ازنم /
وا کارگرون بلند گپ ازنم/
گل اگم و گل اشنووم ، الکی خنده ازنم /
لو دریا انینوم خاطره زنده اکنم /
پاچک زیر شلواری بالا اکشم /
به خیال خودوم که خیلی خوشم /
ماشین شاسی بلند اخروم جان خودت /
سفر اروپایی ارم جان خودت /
خلاصه تا وقتی گورجه ون بدست اتان /
نقشه و خواب و رویا تو ذهن مان/
چک ام کشی، وام ام گه ، نصفی ام دا /
گورجه ون نرسیدن به گمونوم کم ام وا /
جمع اکنیم ، بار ازنیم ، در خونه ون ابریم /
افروشیم تا پول کارگرون در بیاریم /
دفعه بعد که اوامون گورجه بچنیم /
تمام آرزون مو مثل گروجه ون به فنا ابریم /
حالا حساب اکنیم چطور زمستون سر کنیم /
چطو پول کارگرون پرداخت بکنیم /
به کارگری اریم سر صبح به مینو /
حالا که نین رسیدن فصل لیمو /
گونی به پشت اکشیم/
آ قدر فشار اتاریم که لیمو شبیه گورجه ابینیم /
با تشکر از سعید حمیدی و جلیل گروزاده از روستای تلنگ آهوگانی
مـیـنـاب بـه زبـان شـعـر
مِه دِلُم هَنوز تَنگِ لُنگُ و کَپَرِن
مینُوی هر جا بِرِت از همه سرحدیُن سَرِن
چوک مُغِنُ ، لیمو و انباء
چوک دریا هر جا بِرِت ، سر دستیش اَبَرِن
همیقدر بس ، مه خیلی ازشون تعریف ناکُنُم
اَتِرسُم که اگه بِگَم ، چِهمُون ناپاک چِهمی بِزَنِن
مینُوی با غیرتن ، اهل علمُ و اَدَبِن
هر کجا حرف از معرفت بِبِو ، مینابی سرآمدن
فرقی نین پیر یا جَوون ، هَمَشون زحمتکشِن
با یه همه کار و تلاش ، اکثراً از قشر کم درآمدن
توی یه شهر کوچِک ، مشروب و مواد در فَغُنِنِ
نیروی انتظامیمون هم که فقط پی کسب درآمدن
...............
