طنز تلخ بَپ فاتَکو

طنز تلخ ای نگاهون

شعر از :“هادی هاشمی” روستای گورزانگ

بپِ فاطکو غمونی دُخت و دوماری نهسته

بدی خو زیادی اِشنو وله حیف که لُوی بسته

هستومِن یه تا سوال و یه تا شهر جوابُم هادت

یه تا مینوی تو مینو دختْ خو به سرحدی نادت

په چه بو که گفشو بادن بپ فاطکوْ بیچاره

ب چه دخت به سرحدی دا مگه قحطیِ دومارَه؟؟

قحطِ دومار نهه اصلا ، ایجا قحطیِ نگاهه

بپ فاطکوی قصه سهمِ باغی صدتا آهَه

 هوِ مینو که اَبُرشو رمقِ باغی اروته

ادیدی که باغی کم کم پا بَه رو قبله اخوته

 گفتی سرحدیْ هَه ثروت کاری هه پول در اتارت

مه خو باغ و زندگیم رُو، آبروم نگه ادارت

بیچاره چوکِ غلوم هم باغی رُو که زندگیشَه

 هرچه هستیشه فروختی به همی سقفی وا پیشه

اگَه باغی هسته حالا فاطکو به یه اخواستی

 رُو وله چیزه نگفتی چون اِ بی پولی نماستی

 بی هوین که هرچه دیدی داخلِ شهرِ مه سُوختی

خاری که به چوکْ غلوم وا بپِ فاطکو و دختی

 اگه هو مو هسته حالا بپ فاطکو نهه خار

 اسمی رو زبونِ ای شهر روز و شُو نابوده تکرار

ایجا قحطیِ نگاهون چرخی دا زندگیِ ما

 په ب چه بپِ بیچاره دختِ خو به سرحدی دا؟!!!

 خندَوُنِ ای نگاهون اشکِ شهر مه دری وا

 طنز تلخ ای نگاهون هوِ ما به دیگری دا

گوش بُکن شهرِ مه مینو قصه فاطکو غمی هه

 به خیالت شهرِ مینو مث ای قصه کمی هه؟؟؟؟

شهرِ یاسمین و انبا حقی نن بی هو بمونت

 حقی نن تا ابد الدهر قصه فاطکو بخونت

 همّتِت مینو اسازت، گپ زدن همّتی ناگَن

صاحب صُبح موج دریان به صدا خروسی نادَن