يكشنبه, ۲۲ اسفند ۱۳۹۵، ۰۷:۴۰ ب.ظ
شعر از سید هادی هاشمی
می ایستم
فرایِ فروچاله ها
و فرو میروم در فراز و فرود کلماتِ این دشت
یک روز فرایِ این دشت ،سبزیِ نخل ها
و امروز سیاهیِ فروچاله ها فرویِ آن
راستی
چه کسی
الفِ تو را واو کرد
تا فراگیر کند فرورفتنِ مرا در این واوهای عمیــــــــق؟؟؟؟؟ فرایِ دشت ، فرو، فروچاله
فرا و فرویِ حرف هایم
واج آرایی شعرم نیــــست
این
آرایه ی تضاد است
در دستورِ زبانِ طبیعت
تا
فرو رَوَد این دشت
وقتی
از فرایِ آن
منتقل شود
آبَش
۰
۰
۹۵/۱۲/۲۲