پنج شنبه بازار سنتی میناب

روایت سال های پیش پنج شنبه بازار میناب

کشاورزان و روستانشینان اطراف میناب هر هفته «پنجشنبه‌بازار» این شهر را به‌عرضهٔ کالاهای روستائی خویش اختصاص می‌دهند، محصولات و دست‌ساخته‌های خود را در آن عرضه می‌کنند، مایحتاج هفتگی خود را از شهر فراهم می‌آورند و آنگاه به‌روستا و شهر خویش باز می‌گردند. در این بساط رنگین از دست‌افزارهای حصیری و ظروف سفالی گرفته تا غلات و روغن‌ نباتی و تنباکو و محصولات دامی، همه چیز به‌چشم می‌خورد. کالاهای شهری در کنار محصولات روستائی به‌ نمایش گذاشته می‌شود. در این بازار مردم به‌سلمانی و حمام می‌روند و رادیو و چراغ زنبوریشان را به‌تعمیر می‌دهند، ابزار کار خود را تهیه می‌کنند و خلاصه در اینجا هر فعالیتی و هر کالائی را خریدار و فروشنده‌ئی هست.

در پنجشنبه بازار میناب همه نوع آدمی دیده می‌شود: کودکان خردسال و پیران سالخورده، شهریان و روستائیان، مردان و زنان - زنان به‌ویژه نقش بسیار مؤثری در ساخت و عرضه، خرید و فروش و ساخت کالاهای گوناگون به‌عهده دارند، و این خود بازتابی است از نقش سازنده و تعیین کنندهٔ آنان در اقتصاد خانواده در این گوشه از وطن‌مان. با آنکه پنجشنبه بازار میناب، مانند بازارهای کوچک و بزرگ مشابه در سرتاسر این اقلیم عمدتاً نهادی اقتصادی است، جلوه‌های اجتماعی و فرهنگی آن را نیز نمی‌توان دست کم گرفت. در روزگاران پیشین چنین بازارهائی مناسب‌ترین مکان برای دیدار دوستان و آشنایان، تبادل اخبار و حتی انتخاب همسر بوده است. خلاصه آنکه پنجشنبه بازار میناب یکی از نها‌دهای دیرپای اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی سرزمین ماست که هنوز هم، با گذشت روزگاران سخت تا حد زیادی زنده مانده است و لحظه‌هایی از همین زندگی ماست که گزارش تصویری زیر کوشیده است نمایشگر آن باشد.

 گزارشی از عباس یوسف‌پور