نگهبانان مینابی ! کنید از من نگهبانی

                                                 
در این اوضاع آشفته از این احساس ویرانی

                                                       
شده دشتی پر از چاله،پر از کابوس وهم أنگیز

                                              

و از میناب آبادم نمانده جز بیابانی

                                                   
شدم مانند سهرابی که رستم زخمی اش کرده

              
و دلبستم به دارویی در این ایام پایانی

                        

بگویید شاعری دانا بگوید وصف حالم را

                                   

                                                                               
خصوصاً وصف غمگینی مثال شعر کاشانی

شدم درگیر دردی که!ولش کن؛بیخیال.اما...

فقط در حد یک جمله "ندارم راه درمانی"

                                                                     
تمام شعر إین شاعر شده رؤیا،همه اش کابوس

               
تو از اینگونه رؤیاها چه میدانی؟چه میدانی؟

سرم را روی پاهای کدامین دوست بگذارم...

که تیمارم کند هر دم در این یک سطرپایانی

نماز شب برای من بخوان باجان ودل شاعر

که مرداب فروچاله مرا بلعیده پنهانی

  

شعر از : "یعقوب یزدان پناه"*گورزانگ*"

با تشکر از مصطفی ذاکری