اولین جشنواره نوروزی روستای دودو در نوروز 95 برگزار میشود
بسم الله الرحمن الرحیم
مه چوک مینووم ،کارم گورجه کارین/
جعبه ی خالی اخرم به کارگرون اگم بیه /
کنکون تو جو ازنم /
وا کارگرون بلند گپ ازنم/
گل اگم و گل اشنووم ، الکی خنده ازنم /
لو دریا انینوم خاطره زنده اکنم /
پاچک زیر شلواری بالا اکشم /
به خیال خودوم که خیلی خوشم /
ماشین شاسی بلند اخروم جان خودت /
سفر اروپایی ارم جان خودت /
خلاصه تا وقتی گورجه ون بدست اتان /
نقشه و خواب و رویا تو ذهن مان/
چک ام کشی، وام ام گه ، نصفی ام دا /
گورجه ون نرسیدن به گمونوم کم ام وا /
جمع اکنیم ، بار ازنیم ، در خونه ون ابریم /
افروشیم تا پول کارگرون در بیاریم /
دفعه بعد که اوامون گورجه بچنیم /
تمام آرزون مو مثل گروجه ون به فنا ابریم /
حالا حساب اکنیم چطور زمستون سر کنیم /
چطو پول کارگرون پرداخت بکنیم /
به کارگری اریم سر صبح به مینو /
حالا که نین رسیدن فصل لیمو /
گونی به پشت اکشیم/
آ قدر فشار اتاریم که لیمو شبیه گورجه ابینیم /
با تشکر از سعید حمیدی و جلیل گروزاده از روستای تلنگ آهوگانی
بندر کلاهی
بندر کلاهی از توابع بخش بندزرک، شهرستان مینابن
این روستا در کنار تنگه هرمز و دیریای نیلگون خلیج همیشه فارس و دیریای عمان و در امتداد کوهون مکران قرار ایگفتن، سابقه تاریخی این روستا حدود ۳۰۰ تا۳۵۰ سالن، اکثرأ مردمش از طرف سیستان و بلوچستان و جاسک مهاجرت شو کردن به این روستا به همین دلیل مذهب اکثرأ شون، اهل سنت و شافعین، شغلشون هم کشاورزی و دامداری و صیادی و دیریا نوردین،
جمعیت این روستا که جز بزرگترین روستاون مینابن، طبق سرشماری سال۱۳۹۳، که انجام بو ،۶۲۰۰ نفرن، که ۱۲۲۸ خانوار ایشستن،
فاصله اش با روستای مازغ پایین ۴ کیلومتر، با بندزرک ۹ و با میناب ۳۵ کیلومترن، لهجه شون هم بلوچین، و لباس شون همه جومه بلوچین.
اسامی روستاهای میناب
طبق آخرین تغییرات تقسیمات کشوری/
اختصاصی از جوان مینابی
آ
1) احمدآباد
2) احمدآباد کلیبی
3) ارنگو بالا
4) ارنگو پایین
5) اره کن
6) اسپنگون
7) اسفند
8) اسلام‌آباد
9) امام‌آباد
10) امیرآباد
11) انبارک
12) انجیرک
13) انرت
14) اوترنگ
15) اودوئی
16) اهاخانی
ب
17) باباحاجی
18) بازیاری
19) باغک
20) باغگلان
21) باغونی
22) برنزکی
23) برهان
24) بصره
25) بلبلی
26) بن شهر
27) بن کرم
28) بن‌بست
29) بندر
30) کلاهی
31) بندزرک
فروچالـه‌های دشت مینـاب شاهکـار سو مدیریت
عباس زائری/ جوان نخبه مینابی
شهرستان میناب که زمانی به دلیل آب شیرین و فراوان و پرآبی رود آن به اسم "میان‌آب" یا میناب معروف بود ، حال به دلیل غارت‌های بی‌امان آب از دشت این شهر و انتقال آن به مرکز استان باید نام "نینـاب" را بر روی این شهر گذاشت.
نیناب در گویش مینابی یعنی دیگر آبی نیست... و واقعا هم همینطور است ؛ دیگر آبی برای مردم این شهر باقی نمانده است.
شهرستان میناب که دیگر بهتر است از آن با همین عنوان نیناب یاد کنیم ، با وجود باغات سرسبز و درختان سر به فلک کشیده و آب‌های روان و گوارا در استان به گلستان مشهور بود که امروز دیگر از این گلستان تنها نامی باقی مانده است.
شهرستان میناب علی‌رغم بهره‌مندی از نعمت سد استقلال و خودکفا بودن آب ، در زمینه صنعت، کشاورزی و آب آشامیدنی به دلیل عدم کار کارشناسی و سومدیریت با وجود قرار گرفتن در کنار دریای عمان و خلیج فارس، در تامین آب مورد نیاز مردم در بخش‌های مختلف دچار بحران شده است ، به گونه‌ای که در برخی نقاط آن زمزمه جیره‌بندی آب شرب به گوش می‌رسد.
آن طور که در بسیاری از محافل مطرح شده ؛ گویا بر اساس اساسنامه سد میناب ، آب استحصالی آن باید صرفا برای کشاورزی و آشامیدن شهر میناب استفاده شود و در صورت مازاد بودن به شهرهای دیگر انتقال شود.
اما در این راستا برای انتقال آب به بندرعباس و دیگر شهرها تمام قوانین نادیده گرفته میشود و آب سد استقلال میناب را با پمپاژ بالا به صورت تمام وقت به بندرعباس منتقل می‌کنند تا بلوارها، معابر و پارک‌های آنجا دچار کم آبی نشوند و همیشه سرسبز بمانند.
این در حالی است که وقتی از خشک‌شدن باغات میناب و درختان چند صد ساله آن سخن به میان می‌آید ، برخی مسئولان بی‌درد ، گناه این خشک شدن را به گردن مردم میناب می‌اندازند و حرفشان این است که خودتان باعث این کار شدید.!!!
که در پاسخ باید گفت آری ، تقصیر مینابی‌هاست که سال ها با ایثار و نجابت هر چه تمام اجازه می‌دهند آب سد که دارای ای سی کمتری است و مناسب آشامیدن و کشاورزی است به بندرعباس و دیگر شهرها انتقال داده شود و خود از آب چاه‌هایی با ای سی فوق العاده بالا که برای سلامتی مضر بوده و باعث انواع امراض است را استفاده کنند.
چاه‌هایی که هر روز میزان آب آن کاهش می‌یابد و شوری آن نیز بیشتر و بیشتر میشود.
هر چه با خود می‌اندیشم این پرسش به ذهنم می‌آید که آیا افزایش درصد شورری آب در میناب برای مسئولان مهم است؟ مگر سلامتی مردمان و نابود شدن تمدن چند هزار ساله میناب مهم است؟
گناه مردم میناب چیست که این گونه مظلوم واقع شده‌اند و از آستانه صبر و نجابتشان سو استفاده میشود؟
و پاسخ را در این می‌بینم که سرسبز ماندن فضای سبز بندرعباس، قد کشیدن ساختمان‌ها و آسمانخراش‌ها و همچنین رونق صنایع غرب مهمتر از زندگی و معیشت کشاورزان و باغداران مینابـی است.
با نگاهی مختصر به وضوح مشخص است که در بلوارها و معابر عمومی میناب از گل و گیاه خبری نیست و روستاها و توابع میناب برای چند روز دچار قطعی آب می‌شوند و فرونشست‌های عظیم نفس دشت میناب را بریده و بیشتر روستاها را احاطه کرده است و این است که میناب دیگر میناب نیست بلکه نینـاب است.
روزگاری در جلگه سرسبز و پر آب میناب ، مردم برای سپری کردن اوقات فراغت خود به باغات پناه می‌بردند ولی اکنون کسی جرات ندارد در باغات قدم بزند چرا که با وجود فرونشست زمین و ایجاد فروچاله‌های بزرگ بر اثر شاهکاری مدیریتی هر لحظه امکان خالی شدنِ زیر پای او را دارد و ممکن است به درون یکی از این فروچاله‌ها سقوط کند ، حال مگر باغی مانده است؟ مگر مسئولان مرکز استان به جز منافع مرکز استان چیزی برایشان مهم بود؟ مگر از بین رفتن زندگی کشاورزان و باغداران میناب برایشان مهم است؟ مگر کسی به فکر است؟
ایها الامسئول ، شهر میناب در آستانه یک فاجعه زیست محیطی است ، شوری آب منابع زیرزمینی به بالاترین حد خود رسیده است...
دیوِ فروچاله بر بیش از 15 روستای این شهرستان سایه افکنده و فرونشست زمین در حال پیشروی به سمت مرکز شهر است.
باغات باصفای میناب نابود شد ، باغدارن و کشاورزان به خاک سیاه نشستند ، بس است دیگر، اجازه ندهید بیشتر از این به مردم این خطه ظلم شود... بگذارید میناب بیشتر از این نابود نشود.
برای مثال در روستای چلوگاومیشی در شهرستان میناب که با زه‌های بالای آب و حفر کوچکترین چاله ( به اندازه 10 سانتی متر) دسترسی به آب ممکن می‌شد و حتی جالبتر اینکه به جهت بالا بودن سطح آب با عبور گاومیش از این روستا آب در مسیر رد پای آنان آب روان می‌شد امروز با حفر چاه‌هایی به عمق ۱۲۰ متر هم از آب خبری نیست.
نگرانی مردم شهرستان میناب از کم آبی و نبود آب آشامیدنی در برخی از روستاهای اطراف نگاه مسئولان را به عمق چاه‌های انتقال آب به بندرعباس خیره کرده است.
حفر چاه‌های متعدد و استخراج بی‌رویه آب و انتقال آن به بندرعباس و دیگر شهرها یکی از مهمترین عوامل دخیل در نابودی طبیعت و محیط‌زیست میناب است در حالی که با احداث و راه‌اندازی آبشیرین‌کن مشکل تامین آب مورد نیاز شهرستان بندرعباس حل میشود اما انگار تا قطره‌ای آب در میناب است باید صرف بندرعباس شود.
تصمیم گیران ، متولیان ، مدیران ، غارت آب و ظلم بس است ؛ بگذارید نینـاب دوباره میناب شود...
عباس زائری - جوان نخبه مینابی
اولین جشنواره فرهنگی ورزشی گُـفـاره ، نوروز 94 در ساحل بندزرک برگزار میگردد
درقدیم ، آن زمان که هنوز سرامیک و موزائیک کردن کف خانه مد نشده بود ، آن زمان که هنوز برقی درکار نبود تا بوسیله‌ی اون کولر گازی گرمای خرماپز وسط تابستون جنوب رو به سرمای چله زمستون تبدیل کنه ، آن زمان که هنوز تلویزیون همدم همیشگی خانه و خانواده‌های ما نشده بود ،گُـفـاره یک ویژگی مشترک بود برای هر خانه و خانواده مـیـنـابـی!
سکویی با ارتفاع متغیـر 50 سانت تا 1و50 سانت از سطح زمین که پایه‌های اون از چوب درخت کَرَت ( پاکرغ Pakaregh ) نرده‌ها و خرک‌های اون از تنه درخت نخل ( تافال Tafal) و روانداز و صفحه‌ی محل نشستن اون از شاخه و برگ درخت نخل (سوند Sevend) درست می‌شد.
گُـفـاره ؛ یک محمل بود. جایی برای دور هم جمع شدن و با هم نشستن ، جایی برای به اشتراک گذاشتن شادی‌ها و غم‌ها ، خاطرات ، مهارت‌ها و اخبار و احوال هم.
درقدیم ، گُـفـاره باصفا‌ترین محل هر خانه بود ، اصلا صفای هرخانه بود. گنجی که با رفتن و گم شدنش در غبار فراموشی ، صفا و صمیمیت خانه و خانه‌های ما را هم با خود برد.
و اکنون ، پس از گذشت سال‌ها ، شورای اسلامی روستای بندزرک بنا دارد با همیاری کانون فرهنگی کاروان عشق (شیخ جلالی"ره") بندزرک در قالبی نمادین و در پوششی فرهنگی ـ ورزشی تحت عنوان « جشنواره فرهنگی ورزشی گُـفـاره » غبار از چهره سنت‌ها بزداید و به احیای صفا ، صمیمیت ، شادی و دور هم بودن آن ایام بپردازد.
جشنواره فرهنگی ورزشی گُـفـاره ؛ قرار است در ایام نوروز 94 در 2 بخش برنامه‌های فرهنگی و برنامه‌های رقابتی و در مکان ساحل دریای بندزرک (مهمترین تفرجگاه اهالی) به اجرا درآید تا همزمان با ورود سال جدید وحضور میهمانان عزیز نوروزی به روستای بندزرک ، وسعت این به اشتراگ گذاری ، گسترده و کشوری گردد.
برگرفته از وبلاگ: بندزرک360
پیشینه تاریخی پنج شنبه بازار میناب
سهراب سعیدی/ نویسنده، محقق، روزنامه نگار
بندر هرموز ـ هرمز کهنه یا میناب
پنجشنبه بازار میناب از جمله موزه‌های فرهنگی و هنری بجای مانده از دوران کهن میناب است که تاریخ آن با تاریخ میناب در آمیخه است این بازار از زمان تشکیل تمدن‌های اولیه بشری مانند سومر ، آکد ، آشور و بابل اهمیت داشته است و از آن استفاده‌ی تجاری می‌شده است به طوری که هرمز بری یا هرمز کهنه - میناب -که در تاریخ آن را به اردشیر بابکان و یا حتی قبل از آن نسبت می‌دهند رونق فوق العاده‌ای داشته و تمام بنا در دریای عمان را زیر فرمان داشته است این بندر روزگاری پر جنب و جوش بوده و زمان داران بزرگی بر آن حکومت کرده‌اند و همچنین از مردان پرکار آن می‌توان یاد کرد که با دورترین نقاط جهان که تا آن زمان شناخته بود داد و ستد داشته‌اند در سفرنامه‌ی مارکوپلو آمده است: « هرمز ، میناب ، بندری خوب دارد و همه بازرگانان از همه بخش‌های هندوستان با کشتی‌هایشان به اینجا می‌آیند و ادویه و سایر کالاهای تجاری می‌آورند مانند سنگ‌های قیمتی و مروارید ، ابریشم و پارچه‌های زرباف به رنگ‌های گوناگون و عاج و کالاهای دیگر و آنها در بازار ( پنجشنبه بازار ) ، کالاهای خود را به مردانی می فروشند ، که آن را به همه جای جهان می‌برند و به بازرگانان دیگر می فروشند ؛ هرمز ( میناب ) واقعاً شهری است خیلی متنوع و پرتجارت. » (1)
ادریسی ، استخری ، ابن‌حوقل ، افضل‌الدین کرمانی ، حمدا... مستوفی ، ابن‌بطوطه و تقریبا ً همه‌ی منابع معتبر تاریخی اهمیت هرمز کهنه ( میناب ) را به منزله‌ی بازار کرمان و باراندازی طبیعی مورد تایید قرار می‌دهند در این ارتباط ، مقدس بازار هرمز (میناب ) را ستوده و میگوید: « شهر بازار نیکو دارد و از قنوات مشروب میگردد و خانه‌های آن از خشت ساخته شده است. » (2)
استخری نیز در مسالک و ملاک می‌نویسید: « هرمز – میناب – مجمع بازرگانان کرمان است و فرضه دریاست، بازار و مسجد آینه دارد و بازرگانان به روستا باشند و این ناحیت نخل بسیار دارد و بیشتر ارزن کارند. » (3)
ابن‌حوقل نیز در کتاب صوره الارض ( تا سیف 367 هـ . ق ) درباره میناب و بازار آن میگوید: « ..... پس از آن کناره دریا به شهر هرمز ( میناب ) منتهی میشود که بندر کرمان آباد و پرگل و گیاه و دارای خرما و هوای گرم است نام دیگر هرمز شیر است. و آن شامل خانه‌هایی است در دره میان دو کوه میباشد که من درسال 330 ( هـ .ق ) به آنجا رسیدم امیر شهر آن زمان محمد بن مرزبان از مردم شیراز که ملقب به صاحب السیف و القلم بود همچنین ابن‌حوقل هرمز را بندرگاه و مرکز تجارت کرمان و محل داد و ستد آورده است از مسجد جامع و رباط و از تعداد خانه‌های آن سخن به میان می‌آورد. » (4)
پنج شنبه بازار میناب بر سر راه بازرگانی هندوستان و چین و امپراطوری رم و سرزمین‌های اسلامی و یکی از بزرگترین باراندازها و بارکده‌های جهان بوده است ، از سال 628 هجری و در زمان اتابک ابوبکر ، پادشاه فارس ، جزیره هرمز به جای بندر هرمز مرکز بازرگانی خلیج فارس شده است.
هرمز باستانی پس از حمله‌ی عرب‌ها به ایران بندری بود که زرتشتی‌های فراری در آن جا سوار بر کشتی می‌شدند و به فرار خود ادامه می‌دادند از سده دهم میلادی هرمز کهنه از نظر کلاهای کرمان و سیستان اهمیت داشته است و کمی پیش از آمدن مارکوپولو به ایران این آبادی وارد بازار جهانی شده ً هرمز کهن – میناب – درآن روزگان 40000 چهل هزار جمعیت داشته امروزه برای ما بدرستی معلوم نیست که چرا شهر بزرگ و خوب هرمز میناب به جزیره خشک و بایری منتقل شده است شاید علت این اشکال حمله مکرر قبایل خشن به هرمز بوده است که قدرت بزرگ روزگاران مشرق زمین به جزیره‌ای خشک و سوخته انتقال یافته است.
در روزگاران گذشته در پنج‌شنبه‌بازار میناب برده خرید و فروش می‌شده است چنانچه مارکوپولو می‌نویسد: «ساکنان هرمز باستانی سیاه چرده‌اند و پیرو دین اسلام - ظاهراً کثرت سیاه‌چردگان که ناشی از تجارت برده بوده ، به طوری خاص نظر مارکوپلو را به خود جلب کرده است مارکو اضافه می‌کند - که مردم هرمز از خرما شراب می‌گیرند و به آن ادویه می‌زنند که خیلی خوشمزه است و در میان فراورده‌های آن نیل بیش از هر چیز دیگر شهرت دارد و کالاهای بازرگانی آن علاوه بر شراب عبارتند از: برنج ، غلات ، طلا ، نقره ، صندل و ادویه و این شهر بازرگانان ثروتمندی داشته که با هندوستان و چین در داد و ستد بودند و در فضای بزرگی در ویلاهای پراکنده که در اطراف شهر قرار داشت به سر می‌بردند و انبارهای بزرگ کالا هم در پیرامون شهر وجود داشت.» (5)
سدیدالسلطنه درکتاب بندرعباس و خلیج فارس - که در 100 سال پیش گذشته است - میگوید: « در میناب دو گروه تجارت عمده می‌نمایند ، هندوها که هفت تجارت خانه‌اند ، و بحرینی‌ها که سه تجارتخانه می‌شوند. کسبه و اصناف آنها عبارت‌اند از: لاری‌ها ، جهرمی‌ها ، بحرینی‌ها و اوزی‌ها . واردات عمده آنها از رودان جو و گندم و خرما و حنا و نیل و چغاله‌ی انبه است. و از بشاگرد و رودبار و بلوچستان جو وگندم و سایر حبوبات و کنجد و روغن و کرک و پشم ، روغن و کرک و پشم را تجار ابتاع می‌نمایند برای حمل به هند و برنج و قند و شکر و چاهی و ادویه‌جات و تریاک را تجار از قشم و عباسی وارد مینماید ، گاهی از لنگه هم وارد میشود و آنچه از آنجا حمل به قشم و عمان و لنگه و بصره و هندوستان میشود خارَک و خرما و حنا و روغن و پشم و کرک و انبه و آبلیمو و چغاله و سِوند و حصیر و ظروف سفال است. که از این همه پشم و کرک و خارک پخته مخصوص هندوستان وخرما مخصوص قشم و عمان ، و حنا مخصوی بصره و غیر از اینها حمل سایر نقاط میشود.»
اینک نیز بیان گذشته پنجشنبه بازار میناب یکی ازفضاهای دیدنی و مهم شهر میناب است که با فعالیت اقتصادی مردم درآمیخته است و همچون گذشته از رونق فوق‌العاده‌ای برخوردار است در آن ایام پنجشنبه بازار میناب محل داد و ستد بازرگانان هندوچین ، رم ، بصره ، عمان و ... و همچنین بازار و بند آباد کرمان و سیستان بوده است و از چنین اعتباری برخوردار بوده که قبل از ورود مارکوپولو به ایران وارد تجارت جهانی شده است.
این بازار حتی از زمان تشکیل تمدن‌های اولیه‌ی بشری مانند سومر، آکد ، آشور و بابل با اهمیت بوده است. و مهمترین بندر تجاری خلیج‌پارس همین بندر هرمز کهنه بوده که اینک خرابه‌های آن در کنار خور چاخا در اطراف بندر کرگان و کلاهی و بندزرک دیده میشود و مرکز این بندر پر رونق تیاب بوده است.
در بازار این بندر انواع محصولات کشاورزی و زینتی و همچنین صنایع‌دستی و مهمتر از همه تجارت برده رواج داشته است و بازرگانان کالاهای بازرگانی خود را از راه خشکی و دریا به میناب آورده و در آنجا به فروش می‌رساندند و کالاهای نادر میناب را نیز خریداری می‌نموده‌اند. البته در اوایل معامله پایاپای بوده است مثلاً بازرگانان هندوستان ادویه و سایر کالاهای بازرگانی را به میناب آورده و از میناب خارَک پخته‌ی درخت نخل زرگ و حلو را به هندوستان برده‌اند و در مراسم‌های عروسی از آن استفاده نموده‌اند. البته امروزه نیز روستای محمودی میناب هر ساله مقدار زیادی خارک را از طریق دبی به هندوستان صادر می نمایند.
و این تجارت همواره رواج دارد. با این تفاوت که دیگر از معامله‌ی پایاپای خبری نیست. شکل و ساختار ظاهری پنج شنبه بازار میناب در گذشته که اینک میدان شهدا جای آن را گرفته دایره‌ای شکل بوده و تجار، کشاورزان و هنرمندان در این دایره‌ی مبادله کالا ، به خرید و فروش کالا مشغول بوده‌اند با این توضیح که پنج شنبه بازار به دو قسمت تقسیم می‌شده و در یک قسمت مخصوص معامله‌ی گاو گوسفندان و شتر و الاغ و همچنین مرغ و تخم مرغ و سایر فرآورده‌های لبنی و علوفه بوده و قسمت دیگر بازار محصولات کشاورزی و صیفی‌جات و صنایع‌دستی خرید و فروش می‌شده است.
اوج رونق این بازار که دارای شهرت آن نیز شده روزهای پنج شنبه بوده به طوری که مردمان روستاها در طول یک هفته تلاش و کوشش محصولات خود را جمع آوری کرده و صنایع‌دستی خود را ساخته و برای فروش به این بازار برده‌اند که این صنایع عبارت بودند از: جاسک ، تولک ، زنبیل ، گفه ، کفت ً قفسً ، تک ، بادیل ، جَهله ، گِراشی ، کندوک ، و ... بیشتر در روستاهای بهمنی ، پشته ، حکمی ، چلو ، محمودی ، شهوار و ... ساخته می‌شده همچنین پارچه‌هایی که در کارگاه‌های پارچه‌بافی گروگ و کلیبی بافته می‌شده نیز در این بازار خرید و فروش و به هندوستان و پاکستان صادره گردیده است. و در واقع این دو روستا پارچه‌های کل هندوستان و پاکستان را تامین می‌کرده‌اند که امروزه این صنعت به فراموشی سپرده شده است.
(1) مارکوپول ص 274
(2) احسن السقایم فی معرفه الاقایم 1361
(3) مسالک و ممالک ، استخری 142
(4) صوره الارض ابن حوقل ص 67
(5) همان ص23
تهیه و تدوین: سهراب سعیدی
ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺍﻟﻌﻄﺶ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﺍﻥ ﻣﯿﻨﺎﺏ ﻃﻮﻣﺎﺭ شد!
ﻣﻮﺿﻮﻉ ﮐﻢ ﺁﺑﯽ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﻧﯽ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻫﺮﻣﺰﮔﺎﻥ ﻃﯽ ﺳﺎﻝﻫﺎﯼ ﺍﺧﯿﺮ ﺑﻪ
ﻭﯾﮋﻩ ﺩﺭ ۱۰ ﺳﺎﻝ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺗﺎﮐﻨﻮﻥ ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﺧﺴﺎﺭﺍﺕ
ﺭﺍ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﺍﻥ ﺩﺭ ﺷﺮﻕ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺍﯾﻦ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻏﻠﺐ ﻓﻌﺎﻻﻥ ﻭ ﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﺁﺏ ﻭ ﺧﺎﮎ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺣﻮﺯﻩ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ
ﻋﻘﯿﺪﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺁﺑﯽ ﺩﺭ ﻫﺮﻣﺰﮔﺎﻥ ﮐﺎﻓﯿﺴﺖ، ﺍﻣﺎ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﻻﺯﻡ ﺩﺭ ﺗﻮﺯﯾﻊ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺑﻪ
ﺑﺨﺶﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﯼ، ﻧﺎﮐﺎﺭﺁﻣﺪ ﻭ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ.
ﻭﺿﻌﯿﺖ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺁﻥ ﺩﺭ
ﻣﻨﺎﻃﻘﯽ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻣﯿﻨﺎﺏ ﺑﻪ ﺣﺪﯼ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺑﺎﻍﻫﺎﯼ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﻭ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ
ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﺎ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺍﻧﺒﻪ ۵۰۰ ﺳﺎﻟﻪ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ
ﻭﻓﻮﺭ ﯾﺎﻓﺖ ﻣﯽﺷﻮﺩ، ﺭﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﺑﻮﺩﯼ ﻭ ﺧﺸﮑﯽ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.
ﻏﻼﻣﻌﺒﺎﺱ ﺭﺳﻮﻟﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﻩ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﺍﻥ ﻣﯿﻨﺎﺏ ، ﺑﺎ ﺑﯿﺎﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺛﻤﺮ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ
ﺑﺎﻏﺎﺕ ﺩﺭ ﻣﯿﻨﺎﺏ ﯾﺎ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﯾﺎ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺩﻫﻢ ﮐﺎﻫﺶ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ، ﺍﻓﺰﻭﺩ : ﺩﺭ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ
ﺍﺯ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺣﺎﺝﺧﺎﺩﻣﯽ ، ﺗﯿﺮﻭﺭ ﻭ ﺩﺭﺑﻨﺪ ﺁﺏ ﭼﺎﻩﻫﺎ ﺷﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﮔﻮﺭزاﻧﮓ ، ﭼﻠﻮ ﻭ
ﺑﻨﺪﺭﺯﮎ ﺯﻣﯿﻦ ﺩﭼﺎﺭ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺘﮕﯽ ﻭ ﻧﺸﺴﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
( ﻣﯽﺩﺍﻧﯿﻢ ﺁﺏ ﺳﺪ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﻨﺪﺭﻋﺒﺎﺱ ﺣﯿﺎﺗﯽ ﺍﺳﺖ / ﻣﯿﻨﺎﺏ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻓﺪﺍﯼ ﺑﻨﺪﺭﻋﺒﺎﺱ ﺷﻮﺩ)
« ﺳﺨﻦ ﻣﺎ ﺑﺎ ﻣﺴﺌﻮﻻﻥ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺟﺎﻣﻊ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﺳﯿﺴﺘﻢﻫﺎﯼ ﺟﺎﻣﻊ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﻃﺮﺡﻫﺎﯼ ﺑﻠﻨﺪﻣﺪﺕ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺗﺎﻣﯿﻦ ﻭ ﺗﻮﺯﯾﻊ درست ﺁﺏ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﺍﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ نباید که مردم و کشاورزان مینابی فدای چیزی شوند! همانطور که مردم بندرعباس از آب سد باید سود ببرند مردم میناب نیز واجب الحق‌اند که از سدی که در شهرستان خودشان است سود ببرند! و ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭﺍﺳﺘﺎ بهتر است به ﺳﻤﺖ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺗﻮﺳﻌﻪ آبشیرینکن‌ها ﺑﺮﻭﻧﺪ.»
ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﮔﻔﺘﻪﻫﺎﯼ ﺭﺳﻮﻟﯽ، ﺣﺪﻭﺩ ۱۴۰۰ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﺍﻥ ﺣﻮﺯﻩ ﻣﯿﻨﺎﺏ ﺑﺎ ﺍﻣﻀﺎﯼ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻣﻀﺎﯼ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ۴۰ ﺩﻫﯿﺎﺭﯼ و شورای روستایی ﻧﯿﺰ ﺭﺳﯿﺪﻩ ، ﻭ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﻩ ﻭﻟﯽ ﻓﻘﯿﻪ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﺑﻨﺪﺭﻋﺒﺎﺱ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ، ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﺍﻥ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺎﺷﯽ ﺍﺯ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺁﺏ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪاند.
ﺩﺭ ﺑﺨﺶﻫﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ:
« ﺩﺭ ﺳﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﻭﻗﻮﻉ ﺧﺸﮑﺴﺎﻟﯽ ﺷﻬﺮﻫﺎﯼ ﻣﺨﻠﺘﻒ ﺑﺎ ﺷﺮﺍﯾﻄﯽ ﺳﺨﺖ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺑﻪ ﻟﻄﻒ ﺧﺪﺍ ﺳﺪ ﺟﮕﯿﻦ ﻭﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﺷﺮﻗﯽﺗﺮﯾﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﺑﺎ ﺣﺠﻢ ﺩﺭﯾﺎﭼﻪ ۳۵۰ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﻣﺘﺮ ﻣﮑﻌﺐ ﺁﺏ ﻃﯽ ﺷﻬﺮﯾﻮﺭ ﻭ ﻣﻬﺮﻣﺎﻩ ﺩﺭ ﺩﻭ ﻧﻮﺑﺖ ﮐﺎﻣﻼ ﭘﺮ ﻭ ﺣﺘﯽ ﺳﺮﺍﺯﯾﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺳﺪ ﺷﻤﯿﻞ ﻭ ﻧﯿﺎﻥ ﻧﯿﺰ ﺣﺪﻭﺩ ۵۰ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺁﺏ ﺫﺧﯿﺮﻩ ﺩﺍﺭد.»
«ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﺍﻥ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺩﺳﺖ ﺳﺪ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﻣﯿﻨﺎﺏ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﻋﻤﺮ ﺣﺪﻭﺩ ﺳﻪ ﺩﻫﻪﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﺳﺪ ﺣﺘﯽ ﺩﺭ ﺳﺨﺖﺗﺮﯾﻦ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﻭ ﺣﺘﯽ ﺯﻣﺎﻥﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺫﺧﯿﺮﻩ ﺳﺪ ﺑﻪ ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﺣﺪ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺧﺸﮏ ﺷﺪﻥ ﻧﯿﺰ ﺭﺳﯿﺪﻩ، ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﺎ ﺍﻣﯿﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﺪ ﺩﭼﺎﺭ ﺭﻧﺞ ﻭ ﻣﺸﻘﺖ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.»
روستـای زهـوکـی
«شناسنامه فرهنگی،سیاسی،اجتماعی،اقتصادی»
مشخصات جغرافیایی:
استان: هرمزگان شهرستان: میناب بخش: بندزرک
دهستان: بندزرک تعداد خانوار: 1200 جمعیت: 6953 نفر
· موقعیت روستا:
این روستا دارای 7کیلومتر وسعت و آب وهوایی گرمسیری می باشد،که در 3 کیلومتری شهرستان میناب قراردارد که جز حومه شهر محسوب میشود و دارای 2 کیلومتر خیابان آسفالته طرح هادی روستا می باشد. ، از شرق به کوه گز ،غرب به روستای گرازوئیه ،جنوب به دره مغ مراد ،شمال به دوراهی بندزرک منتهی می شود.و جز منطقه مرزی محسوب می شود که جاده اصلی میناب – جاسک از آن عبور می کند.
« این روستـا از سمت شرق دارای زمین های مناسبی جهت توسعه روستا میباشد »
o وضعیت آموزشی،فرهنگ:
این روستا در سال های اخیر رشد فراوانی در زمینه آموزشی و فرهنگی داشته است.این روستا دارای 7 مسجد ،6 مدرسه از مقطع دبستان تا دبیرستان و پایگاه فعال مقاومت بسیج که در تمامی مراسمات روستا حضوری فعال دارد،می باشد.
اوضـاع نـامنـاسب سـد مـیـنـاب
به نقل از روزنامه صبح ساحل/ 15 شهریور 93
صبح ساحل ، اجتماعی - دومین سد دارنده سرریز بزرگ ایران در بلاتکلیفی کارآیی به سر می‌برد به گونه ای که تست‌ها و رسیدگی‌های دوره ای (ماهانه) سد استقلال در حال تبدیل‌شدن به تست‌های سالانه است و این درحالی است که بندرعباس، شهری استراتژیک است و سد میناب اهمیت خاصی در جنوب کشور دارد.ابراز نگرانی‌ها در مورد عدم انجام تست‌های دوره‌ای لازم تجهیزات اکنون به حدی رسیده که برخی از دست اندرکاران دست به دامان خدا شده‌اند تا با سیل رودخانه وحشی میناب مواجه نشوند. از طرفی نیز تصفیه خانه آب میناب نیز به دلیل کهنگی تجهیزات با مشکلاتی دست و پنجه نرم می‌کند. هنگامی که سیل جاری میشود قابلیت باز و بسته شدن دریچه‌ها و کنترل حجم آبی که در پایین دست جاری میشود برای کنترل سیلاب امری حیاتی محسوب میشود اما در صورتی که به تجهیزات رسیدگی نشود بخش زیادی از کارآیی خود را از دست می‌دهند. سد میناب نیز در حال حاضر براساس گفته برخی از دست اندرکاران منطقه به مرز نگرانی رسیده و نیاز به رسیدگی دارد به گونه‌ای که دریچه‌ها مدت هاست روان کاری و بهسازی نشده‌اند. منابع مطلع می‌گویند حدود یک سال است از تعدیل نیروهای خدماتی سد که کار گیریس کاری، روان کاری و... دریچه‌ها بر عهده داشتند میگذرد و پس از این تایید کارهای مربوط به نیروهای تعدیل شده بدون توجه باقی مانده و هشدار برخی از دلسوزان نیز به جایی نرسیده است. از طرفی نیز قرار بود که به قطر 20 سانت خردگی‌های سرریز تراش شده و مجددا بتن ریزی شود اما به گفته شاهدین در حدود یک سال گذشته کار چندانی در این زمینه انجام نشده است. سیلاب سال 1371 میناب * نمونه‌ای از نیاز سرریزهای سد است به گونه‌ای که در آن سال با خروج 7800 متر مکعب بر ثانیه آب گفته میشود که نیم متر آب روی پل میناب جمع شد و این درحالی است که ظرفیت تخلیه سرریز 12 هزار و 500 متر مکعب بر ثانیه است. مشکلات آبی هرمزگان تنها به سد میناب ختم نمی‌شود بلکه تصفیه‌خانه میناب نیز مشکلاتی دارد و بر اساس خبرهای منتشر شده، استفاده از کلرهای تاریخ مصرف گذشته و غیر استاندارد نیز مشکل‌ساز شده و برخی نگهبانان تصفیه‌خانه به خاطر درز خبر این موضوع مورد سوال مسولین آب هرمزگان قرار دارند. حال باید دید با توجه به نیاز مردم خط ساحلی جنوب و کمبود آب در آن منطقه مسئولین برای کنترل منابع آبی و تصفیه مطلوب آب چه سیاست‌هایی را در پیش می گیرند که نگرانی‌های مذکور با وجود انتشار اخبار همچنان ادامه دارد.
در ماه‌های گذشته سه تریلر حامل محموله پلی آلومینیوم کلراید فاقد تاریخ مصرف و مهر استاندارد وارد تصفیه‌خانه شده و مدیرعامل آب منطقه‌ای هرمزگان با تایید ورود محموله مذکور به تصفیه‌خانه سد استقلال را تایید کرده اما یادآوری می‌کند که اگر کالاهای خریداری شده کیفیت و استانداردهای لازم را نداشته باشد مرجوع می‌شوند. محمدباقر حیدری چند روز پیش تاکید کرده بود که بخشی از کلرها مشکل داشت اما اصلا از موادی که تاریخ مصرف نداشته‌اند استفاده نکردیم. امروزه همه مشتریان درصدد تهیه اجناس مورد نیاز خود از فروشگاه‌های معتبر هستند حال باید دید مسئولین تصفیه‌خانه‌ها با چه دقتی مواد لازم را تهیه می‌کنند که مواد غیر استاندارد و فاسد پس از ورود در تصفیه‌خانه رد صلاحیت می‌شوند. این اتفاقات درحالی است که حمید چیت‌چیان در دولت یازدهم پس از قبول تصدی‌گری وزارت نیرو تاکید کرد که به هیچ عنوان در هیچ نقطه‌ای در کشور با هر دلیلی، آب فاقد کیفیت عرضه نخواهد شد.
