چیچکای پیرمرد خارکن
زمونون کدیم یه پیرمرده فکیری هسته که شغله خار جمع کردنه،این پیرمرد دوتا دوخت هسته،یکی شون خوشگل و مهربونه اون یتا هم زشت وبداخلاق.
یه روز که پیرمرد از لهه درکو که بری خار جمع بکنتا به همون دوخت تمبولک اخو که همون دوخت مهربون و خوشگله هسته،دنبال اخوی بو صحرا که کمکه ببو،وقتی رسیدن صحرا پیر مرد مشغول کندن خارون بو و دوخته هم خارون رو‌همدگه جمه اکه، از کضا آرون چوک پادوشاه اوسط صحرا رد ابوده و چهمه کو به دوخت که خار جمه اکه،وا خودی گو إدوخت دگه کیا که اکک خوشگلا
زور اخوی نبو و رو پهلو پیرمرد،جست پیرمرده که إدوخت واین خوشگلی حیف نین که ایجا وسط بربیابون خار جمع اکردن،پیر مردالا نادونستن که این بنده خدا که وازوی گپ ازدن شاهزاده یا،جوابی دا که ما فکیرون شغلیم همیا و باید یطوری روزی اخو دربیاریم،چوک پادوشاه هم چیزی نگو و رو.
روز بعدش دوباره چوک پادوشاه هوند به پهلو پیرمرد و شروع شون که واهم گپ زدن و پیرمرد ایگو که از دار دنیا فکط همی دوتا دوختم هه و آرزوم هم خوشبخت بودن شونا.
خلاصه چوک پادوشاه اکار و زندگی کوته دگه هرروز اهوند صحرا و انشت وا پیرمرد گپه ازه.
پیرمرد که اترسیده که بلکه إچوک به دوخت من نظری هه،دگه چندروزی به دوخت اخو دنبال اخوی ناوارده به صحرا،چوک پادوشاه که کلافه بوده دگه زور اخوی نبو و جست پیرمرده که،که ای پیرمرد باره تودگه به دوخت اخو ناواردنی،وقتی دوختت هسته کارت هم سریعتر انجوم ابوده،پیرمرد ایگو که دوختم مریضا،چوک پادوشاهه ایگو گول مده خودت بدستی ناواردنی اترس من ولی من ادوخت اتو خوشم هوند،پیرمرد هم جوابی دا که من دوخت اخو بتونادم.
چوک پادوشاهه ایگو که من بتو یتا معما اگم اگه تونستت حله بکنی که هیچ ولی اگه نتتونست من به دوختت به زور ابرم،پیرمرد بدبخت کو به التماس ولی مگه فایده ای هسته؟نه
چوک معمای گو که((کاسه چینی هوه دورنگا))تا سبا صبح هم فرصتت هه که حله بکنی.
خلاصه پیرمرد خسته و کوفته رو به لهه،دوخت گپو هوند ایگو باره باوا چه بودن؟پیرمرده گو هیچ،دوخت کوچکو هوند اگی باره بپ چیتا؟بازم ایگو هیچ،ولی مگه دوتا دوخت ولشون که به پیرمرد! هیچی دگه مجبور بو از اول تا آخر ماجرا تعریفه که،دوخت گپوی که به من چه واله ببرته،دوخت کوچکو هوند ایگو بپ ناراحت مبش که من جوابه ادونم،و جوابه هم ابو تخم‌مورگ.
پیرمرد بدگل شاد بو ورو سباه جوابه به چوک پادوشاه ایگو،چوک پادوشاهه هم ایگو که از امروز تا چهل روز دگه مهلتت ادم که بمن یکتا قبا وا برگ گل به من بدوزی،همی گپه زه و رو،پیرمردبدبخت هم غمگین تراز قبل برگردی به لهه،دوخته هوند ایگو باره بپ چه بو مگه که اکک ناراحتی،پیرمرد هم داستان تعریفه که.
دوخته ایگو ای بپ ناراحت مبش خدابزرگن جواب اینم پیدا اکنیم،خلاصه سی و نه روز گذشت و فکط یه روز مونده،پیرمرد که بدگل ناراحته زیاد،دوخت کوچیکه هوند پهلوی ایگو باوا سبا صبح که روتی و ایچوک هوند بگوه که برو از تخم گل به مه نخ بیار تا من بتو قبا وا برگ گل بدوزم،سبا صبح پیرمرد هم واترس و مترس رو به صحرا و چوک پادوشاه هم هوند وگفته باره بامرد په قبات کجایا؟پیرمرده گو خو تو اول به من برو وا تخم گل نخ بیار تا من بتونم قبا بتو وا برگ گل بدوزم،
چوک پادوشاه که همطو هنگه کرده ایگو دمت گرم،رحمت به استادت که بتو یاده دادن،حالا دگه چوک پادوشاه گیره داده به پیرمرد که باید و الا و بالاه به استادت بگینوم،پیرمرده هم واخوده اگفته که ادگه چه بدبختیا إدگه چ بو وا مو،حاضرهم نهسته پیرمرد زیر گپ چوک بریتا.
چوک پادوشاه هم گفته یا اگی که وایادته دادن یا همی جا یه زدومرگت اکنم.
پیرمرد هم تا دیده که چاره ای نین ایگو که دوختم وایادومه دادن،خلاصه چوک و پادوشاه به پیرمرد سوار اسبه ایکه و واهم روتن به قصر،چوک هم رو پهلو بپ‌اخو و همه چی تعریف ایکه و گفته که اگه اجازه هادی من اوی به این دوخت بعنوان زن اخو بگرومه،پادوشاه هم قبوله ایکه،ولی زن پادوشاه قبوله نکه و گفته که گوو امن علاوه بر باهوشی باید خوشگل هم ببوت،چوک ایگو که موما،خوشگل هم هه،موم ایگو که نه من خودم باید مطمئن ببم،یتا سیب داده دست پیرمرد و گفته که بدختت بگو که یلو به سیب بزن،یه جفت کفش هم داده و گفته که بگو اپاشون بکنن،یتا کنیز هم رستاده دنبال پیرمرد.
پیرمرد هم شاد وشنگول رو به لهه،جست دوخت گپو اخوی که په دوخت کوچکو کجایا،ایگو روتن جونشور،جون اخو بشوره،ب چ مگه؟؟پیرمرد هم همه چیز تعریف ایکه،دوخت گپوی وا خو فکره ایکه من بیچه زن چوک پادوشاه نبم،سیب ادست کنیزه گه و یکتا لوه زه،ولی مگه لوه ماشاالله ببوتا،نصف سیب رو وا هما یتا لو،کفشون هم بپای تنگ هسترن و زوره زه که اپا بکن ولی مگه رحمت به پا اشتر،کفش پاره بو،
کنیز هم کفش و سیبه واگه و رو به قصر و همه چیز تعریف ایکه،زن پادوشاه ایگو من سیبم رستا که یتا لو بزن مگه این لوه یا غار؟؟؟ کفشون به این خوشگلی زدی و تله کردن بیون مگه پا آدما یا پا اشتر؟؟
چوک پادوشاهه ایگو من به این دوختوم دیدن دخت خوشگل و جونیا،خلاصه مخ بپ و موم اخو زه که وازو دوهت هیش بکن.
چوک پادوشاه هم رو و به پیرمرد و دوتا دوهته به قصر ایوا،دوخت گپو که ادونسته چکاره ی کرده بصورت اخوده و دادا اخو نقابه ایزه،خلاصه جشن مفصلی برپا شون که و دوخت هم به بپ اخوی گو‌که حق گپ زدنت نین،بعد هیش هم به عروس و داماد به داخل حجله شون بو
دوماد هم تا نقاب از رو چهره عروس بلندایکه،بعععععله جا خیار کروهم،این دگه کیا؟؟
چوک جسته ایکه تو دگه کی؟ایجا چه اکردنی؟دوخت هم که فکره اکرده تا الان چوک به دوخته ندیده،ایگو من دخت پیرمرد خارکنم،
چوک پادوشاه ایگو من به دوختم دیده،اون خوشگله و مهربون ولی تو نبرنگ و زشتی،دوخت هم دیده چاره ای نین همه چیز تعریفه که و گفته که خوهم داخل قصر نشته،چوک پادوشاه هم رو به دوخت جونو پیرمرد وارده و به پیرمرد ایگو صبر کن سبا صبح سرت اکنم
چوک پادوشاه و دوخت خارکن به خوبی و خوشی باهم زندگی شون که،
امیدوارم از این چیچکا خوش تون بییتا.
نویسنده:چوک مینو
